Ισοπέδωση όλων, θλίψη και απομόνωση ! Η επικοινωνία μία λέξη χωρίς νόημα, διεφθαρμένη, τρισάθλια, βουτηγμένη σε χάπια παραισθήσεων, ένα απέραντο τρελάδικο η ζωή μας, κάτι σαν την σάπια πεταμένη μπανάνα στον βρώμικο δρόμο που βαδίζεις κάθε μαρτυρικό πρωινό! Κάθε ξημέρωμα φίλε, κάθε που χαράζει ξέρεις ότι βυθίζεσαι όχι στο απέραντο γαλάζιο, αλλά στο άπειρο και την λησμονιά! Ο διάβολος είναι ο φίλος μας, και ο γείτονας ο εχθρός μας... οι δύσκολες νύχτες έχουν τις δύσκολες μέρες τους....
Σάββατο, η επόμενη μέρα της μονότονης ζωής μας! Ζέστη και καταιγίδα πουθενά στον ορίζοντα,θα φάμε για πρωινό όνειρα της χθεσινής μέρας, για μεσημέρι θα κυλιστούμε στην άμμο την χρυσαφένια της ασφαλτωμένης απομόνωσης μας... και έπειτα θα βυθίσουμε τις ταλαιπωρημένες ψυχές μας στην άβυσσο του απέραντου γαλάζιου! Γνωρίζεις το αύριο σου και ζεις το παρόν σου με παθιασμένα όνειρα, προσδοκίες ανείπωτες, και μάταιες ελπίδες χαράς, ο χρόνος δεν σταματά ποτέ και αυτό φέρνει μόνο θλίψη, ξέρεις ότι αύριο θα κλάψες ξανά για κάτι αγαπημένο που έχασες, για κάποιο όνειρο που δεν πρόλαβες να το ζήσεις και θα πονέσεις μέσα σου για εκείνη... Είναι τόσο πικρή τελικά η ζωή μας; Όχι, πικρός είναι ο καφές που έφτιαξες και δεν έβαλες ζάχαρη όσο χρειαζόταν να τον γλυκάνεις,... Παγώνουν τα κύτταρα και δεν λειτουργεί το σύστημα όπως θα έπρεπε, Πιάσε λοιπόν με τα δύό σου χέρια τις άκρες των χειλιών σου και κάντες να χαμογελούν... ζήσε το παραμύθι της τελειότητας ξανά και ξανά.Απόλαυσε το φινάλε σου σαν να ήσουν στο σινεμά...Η ζωή δεν έχει δράκους, η ζωή έχει στιγμές, όλα είναι στιγμές! Οι δικές μου είναι τα όνειρα, και η γάτα που νιαουρίζει παραπονεμένα στο απέναντι μπαλκόνι του διαμερίσματός μου...
23/6/18 © γ.κ. "Σάββατο η ώρα δεκάτη"